Zesjescultuur
Komend weekend ga ik drie dagen in de Ardennen fietsen. Dat vereist een goede conditie. Een week geleden echter liep ik nog drie dagen snotterenden met een zwaar en grieperig hoofd door het huis. Tijd dus voor een kleine conditietest.
Op de fiets, met windje mee naar de Maeslantschans. En daar naar boven, en weer naar beneden, en weer naar boven, en weer naar beneden. Naar 175 bpm en weer terug naar 140, weer naar 175, en weer terug naar 140. Zes keer, toen had ik geen zin meer. Op een paar landmeters na was de Maeslantschans verlaten. Ik reed er moederziel alleen.
Terug door de duinen stond de wind schuin tegen. Het viel niet mee de snelheidsmeter boven de 28 te houden. Rochelend en snuffend.
Nou vooruit, ik geef mezelf een zes. Dat is een voldoende. Daar moet ik het het komend weekend mee doen.