Een slechte dag met goed nieuws

Gisteren had ik zo’n dag waarop zelfs mijn schaduw moe was. Alle activiteit leidde tot hijgen. Traplopen voelde alsof ik de Mont Ventoux op moest met een koelkast op m’n rug. Stofzuigen? Hijgen als een paard. En na het dweilen van de vloer stond ik te puffen en te zweten alsof ik zojuist 10 kilometer had gerend in een regenjas.

Normaal gesproken zou ik nu fanatiek bezig zijn met conditie opbouwen. Fietsen. Zwoegen. Trainen. Zweten. Mijn benen voorbereiden op een week stoer doen in de bergen, of op een lange fietsvakantie. Maar nee. De zon schijnt maar de fiets staat in de schuur. In plaats daarvan zit ik in m’n spreekwoordelijke joggingbroek naar de Vlaamse voorjaarsklassiekers op de televisie te kijken. Met evenveel frustratie als verlangen. Fietsen wil ik, hard fietsen, maar dat gaat even niet.

De nieuwe kuur doet z’n werk. Of beter gezegd: het sloopt me volledig, dus het zal wel goed zijn. Mijn lichaam is druk bezig met het organiseren van een groots offensief tegen de ziekte, inclusief tanks, mortiergeschut, chemische wapens en luchtsteun.

Ondertussen voel ik me als een slap, bijna uitgedroogd theezakje waar alle smaak uit verdwenen is. Ik ben moe. Niet gewoon moe, maar professioneel moe. En daar bovenop: mentale mist. Alles is teveel. Ik wil niks, ik doe niks, en ik denk vooral heel veel na over niks. Tijd voor een mentale reset, zou je zeggen, maar ook dat klinkt als iets waarvoor ik eerst drie dagen moet bijkomen.

Toch kwam er gisteren goed nieuws. De ‘vrije kappa’-waarde in mijn bloed is flink gedaald. Klinkt als een mislukte skatertruc, maar het is serieus. Als dat zo doorgaat, komt de uitgestelde stamceltransplantatie weer in beeld. Dan lonkt ergens in de nazomer misschien het einde van de behandeling. Dan is het misschien klaar, voorlopig. Dan word ik misschien gewoon weer iemand die trappen loopt zonder hijgen. Iemand die dweilt zonder pauze. Iemand die de Amerongsehel weer op kan fietsen.

Maar goed, laat ik niet te vroeg juichen. Want daar ga ik alleen maar van hijgen.