Dilemma van een vader

In de eerste week van juli moet het gaan gebeuren: een week fietsen in de Dolomieten. Met negen andere mannen. Standplaats Alleghe. Een rondje Sella onder handbereik. Ik zie er al maanden enorm naar uit, al gaat het trainen moeizaam. Er is nog veel te doen.

Maar er zijn belangrijker zaken op de wereld. Zo doet mijn dochter volgende maand eindexamen. Uitslag 12 juni. Diploma-uitreiking 17 juli.

De week in de Dolomieten valt daar mooi tussenin.

Tot zover was alles oké. Was, want in zijn onnavolgbare wijsheid en verbijsterende onbetrouwbaarheid heeft de school besloten de datum van de diploma-uitreiking – die stond al sinds het begin van het schooljaar in de jaarplanning – met twee weken te vervroegen.

Kudt! Wat nu?

Ik waagde er voor de gein een Twitterpolletje aan: driekwart van de 129 stemmers kozen voor de diploma-uitreiking. Ik vond dat een veelzeggend percentage. Veel van mijn Twittervolgers zijn immers zelf fanatieke fietsers.

Zowel mijn dochter als mijn vriendin zeggen dat ik gewoon moet gaan fietsen. Maar ik weet het nog niet. Ik kan mijzelf wijs maken dat het echte feest natuurlijk op 12 juni wordt gevierd, maar ergens voelt dat toch niet oké.