Natte wind
30 december. Het wordt het laatste ritje van het jaar. De beoogde 5000 kilometer in 2018 gaat niet worden gehaald. Het zij zo.
Door omstandigheden die hier buiten beschouwing kunnen blijven, vertrekken we pas om kwart voor twee. Ik neem buurman Dimitri mee op een van mijn standaardrondjes van 50 kilometer.
De wind is vochtig en komt uit het zuidwesten. De spetters zijn minuscuul en nauwelijks voelbaar, maar Dimitri weet mij te melden dat er meer miezer is voorspeld. Dat weerhoudt ons niet.
Dimitri heeft gelijk; naarmate we verder fietsen wordt de wind natter en natter. Op de weg langs de Gaag, tussen Schipluiden en Maassluis hebben we een stevige wind tegen en malen we met een hoge hartslag door. Ik krijg het zelfs warm. Vanaf Maassluis fietsen we met zijwind in de richting van Hoek van Holland. De natte wind is geleidelijk overgaan in een dichte miezerregen. De wegen en fietspaden worden natter en natter.
Ook dringt het regenwater inmiddels door mijn fietsbroek, mouwen en handschoenen heen. Af en toe moet ik mijn fietsbril schoonvegen. De warmte verdwijnt uit mijn lijf, ik krijg het steeds kouder.
Als we het fietspad door de duinen bereiken, is de miezer op zijn beurt geleidelijk overgegaan in een dichte regen. Nu zijn ook mijn voeten nat en koud geworden. We hebben wind mee en vanaf het Schelpenpad geef ik vol gas en snel met een vaartje van 40 kilometer per uur over het glimmende fietspad naar Kijkduin. Mijn bril heb ik dan al even afgezet.
Aan het eind van het fietspad wacht ik op Dimitri en samen fietsen we naar huis. Volledig doorweekt en met een fiets die eruit ziet als een varken kom ik thuis. Waar ik normaal gesproken na een rondje fietsen eerst wat eet en drink, sop ik nu op mijn doorweekte sokken naar boven, stroop mijn drijfnatte kleren van mijn lijf en neem meteen een warme douche.
Ben ik dit jaar al zo nat en koud geregend? Ik kan het mij niet herinneren. Maar het was heerlijk.