Een blik terug, een blik vooruit

Gisteren fietste ik door de kou en de wind een rondje van 52 kilometer. Het was één van de laatste fietsrondjes van het jaar. Onderweg maakte ik de balans op.

Fietsjaar 2018 geef ik een 7,5. Waarom geen 8? Ten eerste heb ik te weinig gefietst. Mijn doel van 5000 kilometer op de racefiets, heb ik niet gehaald. Net niet, maar toch. Ten tweede was ik niet altijd in de gewenste en benodigde conditie. WAt is hier oorzaak, wat gevolg? Toch geef ik het jaar een ruime voldoende, want ik heb prachtige tochten gemaakt, in Zuid-Limburg, Vlaanderen, de Eifel, de Hunsrück, het Sauerland en in de Franse Alpen.

De vooruitzichten voor 2019 zijn mooi en ambitieus. In juni zal ik opnieuw een week in de bergen gaan fietsen. Hesjtek Galibier? In de zomervakantie gaat dit keer de fiets weer mee. Bestemming: Spaanse Pyreneeën en Midden-Portugal. In Portugal wil ik opnieuw de Torreop fietsen.

Dit alles vereist een goede voorbereiding, en een lijf dat 5 kilo minder weegt dan momenteel en waarvan de rug niet teveel protesteert. In het voorjaar zullen de benen worden getest in Vlaanderen en de Ardennen. Maar dan moet het belangrijkste werk al zijn gedaan.

Ik heb er zin an.

2018:

Hoogtepunt van het jaar: Col de l’Iseran.

Beste benen van het jaar: Col de Petit Saint-Bernard.

Slechtste benen van het jaar: La Plagne.

En dat alles binnen een tijdspanne van vier dagen.

Dank aan mijn fietsmaatjes van dit jaar: Dimitri, Frans, Gaby, Hans, Hans, Hendrik-Jan, Hugo, Jaap, Jan, Kor, Léon, Lieve, Marc, Norbert, Pelle, Peter, Petra, Pierre, Pieter, Raymond, Robert, Rolf, Ronald, Sil, Thijs, Thijs, Tim, Willem.