Het totale niets
Erge bergen 130: Côte de Naves / Croix de Sauget / Le Tovet
Hoe de beklimming heet is onduidelijk, maar als we in Aigueblanche rechtsaf slaan bliept mijn hoogtemeter dat we in 15 kilometer 1050 meter moeten klimmen.
Het is onverwacht warm en zonnig, terwijl de voorspellingen maar matig waren. De weg gaat vrijwel constant met 6-7% omhoog, normaal gesproken een kolfje naar mijn benen, maar vandaag niet. Ik ben moe van al die dagen fietsen en klimmen. Dan maar op de kleinste versnelling naar boven malen. De anderen verdwijnen al snel uit het zicht.
Naarmate we hoger komen, via vele haarspeldbochten, worden de uitzichten fraaier maar wordt ook duidelijk dat er regen aankomt. Langzaam wordt het bewolkt en fris. Als ik bijna boven ben begint het te regenen en komen de anderen mij al tegemoet. Dat snap ik, want boven wachten is nat en koud.
Op de top van de mooie klim ligt een lelijke parkeerplaats in het totale niets, uitvalsbasis voor bergwandelingen, zo lijkt het.
Het regent inmiddels flink en ik zet mijn fiets onder het afdakje van een gesloten informatiehutje. Ik maak wat foto’s, trek mijn windstopper, armstukken, regenjasje en overschoenen aan, doe een petje onder mijn helm en stap weer op.
De eerste kilometers van de afdaling zijn vervelend, maar vanaf Naves wordt de weg breed en overzichtelijk en is voorzien van goed asfalt. Het wordt ook weer droog en ik zoef rustig naar beneden. Daar wacht Pieter mij op.
In het dal is het zelfs warm, en ik trek al mijn overkleding weer uit. Waar de anderen zijn is onduidelijk. Zijn ze naar huis gefietst of doen ze nog een klim? Dat laatste lijkt onwaarschijnlijk, gezien de donkere wolken die in de verte dreigen.
Zelf ben ik er wel klaar mee. Het was een prachtige week, maar na de afgelopen drie weken (Corsica en Savoie) staat de teller inmiddels op meer dan 23.000 hoogtemeters. Dat is wel weer genoeg.
Rustig fietsen we terug naar ons huis.
(50 km, 1319 hm)