Routemanager 2.0
Komend weekeinde ga ik drie dagen in de Eifel fietsen met mijn vrienden van de SA/CB. In de SA/CB fungeer ik al jaren als routemanager. Ik stel een regio voor, en bedenk vervolgens drie routes. Vind ik leuk. De eerste dag fietsen we van A naar B, de tweede dag van B naar C en de derde dag weer terug van C naar A. In A staat de auto. Vroeger gingen we nog wel eens met de trein. Dan konden we ook in D eindigen.
Dat uitzoeken van de routes deed ik jarenlang op ouderwetse, analoge wijze: ik spreidde de wegenkaart uit over de tafel, bedacht een startpunt voor de eerste dag, een dorpje niet ver van de snelweg, en ging vervolgens op zoek naar mogelijke overnachtingsplaatsen. Die zocht ik op zo’n 80 à 100 kilometer hemelsbreed van de startplaats en van elkaar. Op een kaart van 1:200.000 zijn dat ongeveer twee handen. De ervaring leerde dat dat leidde tot routes van 100 tot 140 kilometer per dag. Dat zoeken van startplaats, overnachtingsplaatsen en mogelijke routes (uitsluitend ‘gele’ en ‘witte’ weggetjes op de kaart) was een iteratief proces. Had ik eenmaal de routes bepaald, dan schreef ik die op een papiertje uit, waarbij ik alle namen van te passeren dorpjes noteerde. Papiertje mee in de achterzak en de kaart mee als backup.
In theorie was dat een prima systeem. In de praktijk bleek echter dat we onderweg toch regelmatig op de kaart moesten kijken om te zien of we nog op de juiste route zaten. Dat gaf niet alleen een hinderlijk oponthoud, ook zijn met de jaren mijn ogen slechter geworden, waardoor het – met zweet en soms regen in de ogen – niet altijd eenvoudig was om zonder bril de kaart te lezen. Gedoe.
Inmiddels heb ik mijn routemanagementmethode aangepast. Want al heb ik zelf geen GPS-fietsnavigator (een ‘Garmin’), mijn fietsvrienden wel. Ik maak de routes tegenwoordig dan ook met de computer. Hier zijn verschillende methoden en websites voor. Ik doe het met Strava. Dat is werkelijk heel eenvoudig. Ik ga naar Dashboard, klik op Mijn routes (My Routes), en klik vervolgens op Mijn route creëren (Create New Route).
Ondertussen heb ik nog twee andere sites openstaan: de site van Michelin met de wegenkaart, en de routeplanner van de ANWB. De ANWB site gebruik ik als vervanging voor de ‘twee-handen-methode’. Ik bereken de kortste route tussen mogelijke start- en aankomstplaats, en zoek daarbij kortste routes van 80 à 100 kilometer. Vervolgens geldt ook hierbij een ‘geleweggetjesomrijfactor’ van ongeveer 1,3. Heb ik eenmaal drie globale routes gevonden, dan zoek ik op de Michelinkaart (digitaal en papier) routes met ‘gele’ en ‘witte’ weggetjes.
Vervolgens creëer ik die route in de route builder van Strava.
Zoals gezegd, is dat heel eenvoudig. Ik voer de startplaats in, zoom goed in (met het muiswieltje), ga met de muis naar de startplek op de kaart, klik en hupsakee, het eerste waypoint is gezet. Vervolgens bouw ik de route door nieuwe waypoints op de kaart te zetten. Ik zorg ervoor dat ik telkens goed inzoom voordat ik het waypoint zet. Vervolgens zoom ik weer uit om de bedachte route verder te vervolgen. Ondertussen is het handig dat onder in beeld de afstand en het aantal hoogtemeters wordt vermeld (hoewel ik het hoogtemeters tellen door Strava niet vertrouw).
Als ik klaar en tevreden ben met de route klik ik op Opslaan/Save, geef de route een naam en exporteer hem als GPX-file. Daarna herhaal ik dit proces twee keer. De drie GPX-routes mail ik aan mijn vrienden die ze in hun Garmins zetten. Die Garmins werken dan vervolgens als navigator. Simpel en handig! Nooit meer kaartkijkgedoe onderweg.
De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat deze routemanager 2.0 nog steeds – en bij gebrek aan een eigen navigatie-apparaat op het stuur – van te voren alle namen van de te passeren dorpjes op een papiertje schrijft en die in een plastic mapje in zijn achterzak meeneemt.
Epiloog: Waarom heb ik als geograaf en routemanager eigenlijk niet zelf zo’n GPS-ding? Het antwoord is eenvoudig, of beter gezegd tweevoudig: ten eerste ben ik te krenterig, die dingen zijn nogal duur. Ten tweede ben ik te onhandig met apparaten, ik kan mijn iPhone al nauwelijks bedienen. En ik ben te lui om het te doorgronden. Ook dat nog.