Van Veenendaal naar Veenendaal

We slaan linksaf, het bos in. De smalle weg gaat omhoog, eerst enkele tientallen meters over asfalt, maar vervolgens over klinkers. De Italiaanseweg heeft misschien niet de allure van het hobbelend en stuiterend lijden van de Vlaamse Koppenberg, maar is niettemin de leukste klim van de dag met zijn twee haarspeldbochtjes. We zijn 45 kilometer onderweg en dus nog fris.

Met vier collega’s rijd ik Veenendaal-Veenendaal, de tourversie van de gelijknamige profkoers.

Dit jaar voor mij geen Amstel Gold Race. Na de verschrikkingen van vorigjaar, met 150 kilometer lang kou, wind en regen, had ik met mijn fietsvrienden afgesproken de AGR maar eens een jaartje over te slaan. Toch moet er getraind worden, het lijf moet immers in een acceptabele conditie en op het juiste gewicht worden gebracht, dit teneinde met enig vertrouwen en plezier in juni de Franse Alpen in te trekken.

Van collega’s Hans en Raymond hoorde ik dat ze Veenendaal-Veenendaal gingen fietsen, 105 kilometer en 1000+ hoogtemeters. Dat leek me een redelijk alternatief voor de AGR, al wachtte ik lafjes met inschrijven op de weersvoorspellingen. Ondertussen werden ook Mark en Jan opgetrommeld.

Veenendaal-Veenendaal kent twee versies: een 105-kilometer-versie (waar Hans, Raymond en ik in eerste instantie voor hadden gekozen) en een 135-kilometer-versie, met vanaf Arnhem een extra lusje over de Posbank en de Emmapyramide. Daar hadden Mark en Jan hun oog op laten vallen. Maar tijdens een korte appeltaart-pauze na 55 kilometer, besluiten ook Raymond en ik het extra lusje te fietsen. Het is immers heerlijk weer,  de benen voelen goed en de Posbank is altijd mooi. Hans blijft met zijn vier Utrechts/Arnhemse fietsvriend(inn)en bij zijn 105-kilometer-plan.

Heel de dag gaat het op en neer, het is buitengewoon vermoeiend. Achtereenvolgens worden onder anderen de Amerongseberg, de Defensieweg, de Wageningseberg, de Italiaanseweg, de Posbank-Zijpenberg, de Emmapyramide, de Holleweg, opnieuw de Wageningseberg, de Grebbeberg, en tenslotte opnieuw de Defensieweg bedwongen. In de laatste 20 kilometer zijn mijn benen leeg. Het laatste restje fut is er op de Grebbedijk uitgewaaid. De Grebbeberg gaat daarna op de koffiemolen. Terug in Veenendaal staat er 143 kilometer op de teller. Tijd voor een koude cola.

Korte zelfevaluatie: er is in de komende twee maanden nog veel te doen.