Lenalidomide

Lenalidomide is de Satan.
Als je zoals ik een uitgebreid palet aan medicijnen slikt of anderszins krijgt toegediend, zit er wel eens iets bij waar je niet goed op reageert. Bij mij is dat Lenalidomide. Lenalidomide “helpt het immuunsysteem beter te functioneren en voorkomt de groei van kankercellen door het onderdrukken van ontstekingen en het stimuleren van immuuncellen”. Prima, zou je zeggen, ware het niet dat de bijwerkingen niet prettig zijn: vermoeidheid, misselijkheid, diarree en zelfs duizeligheid.
Afgelopen maandag ben ik begonnen met mijn vierde kuur van vier weken. Daarbij slik ik elke avond een capsule met Lenalidomide. Tijdens mijn eerste kuur had ik daar al flink last van, en werd de dosering teruggebracht van 20 mg naar 5 mg. Inmiddels zit ik weer op 15 mg. En ik kan jullie verzekeren, dat is geen feest. Op de fiets en bij het fitnessen ben ik niet vooruit te branden, ik heb heel de dag het gevoel dat ik moet overgeven, en mijn darmen zijn behoorlijk van slag. Snel opstaan resulteert in duizeligheid.
De vraag is nu, moet ik dit gewoon drie weken uitzitten – voor de goede zaak, zeg maar – of moet er worden ingegrepen en moet die dosis, in overleg met mijn arts, weer worden verlaagd?
Hoe het ook zij, Lenalidomide is de Satan.
****
In overleg, en na bloedonderzoek, is besloten een paar dagen met de Lenalidomide te stoppen. Eens kijken of dat effect heeft.
****
Inmiddels weer begonnen met Lenalidomide. In een lage dosis. De bijwerkingen moet ik de komende anderhalve week maar voor lief nemen.