Druk, stil, snel, warm
Erge bergen 112 & 113: Col de Montgenèvre & Col de l’Echelle
Maandag 26 juni. Vandaag een rondje van ruim 100 kilometer met twee cols op het programma. Niet steil, maar wel lang. En het belooft opnieuw warm te worden.
Vanaf Arnodera (700 m) gaat het heel even steil omhoog, tot aan de provinciale weg naar Oulx. Daar is het druk, dus we fietsen strak aan de rechterkant van de weg. De weg stijgt langzaam maar zeker. In Oulx nemen we de afslag naar Mongenivro. Ook hier gaat de weg geleidelijk omhoog. Pas in de tweede helft van de klim wordt het steiler, tot 8-9%. Traag omhoog. Zweten.
In de verte zie ik in de hoogte de weg prachtig verder lopen. Maar dan let ik even niet op en fiets een tunnel in. Ik had natuurlijk iets eerder die steilere fietsweg buitenom moeten nemen, maar ik heb geen zin meer om het kleine stukje terug te fietsen. Toch baal ik van mijn geringe alertheid. Ik stop even, doe mijn achterlicht aan, en fiets verder. In de tunnel is het fris, best lekker even. Het af en toe langsbulderende verkeer is minder fijn. De tunnel is twee kilometer lang. Met mijn lage klimtempo duurt dat iets te lang naar mijn zin.
Twee kilometer na de tunnel passeer ik de grens met Frankrijk en weer een kilometer verder fiets ik Montgenèvre in. Het verlaten skidorp ligt pontificaal op de pas (1850 m), dus het echte pasgevoel ontbreekt hier. Even pauze. Een broodje kip-salade en een koude cola. Prima lunch.
Mijn bidons zijn leeg, maar aan de overkant van de weg is gelukkig een fonteintje.
We fietsen verder. Een snelle afdaling van 400 hm. Dan scherp rechtsaf op weg naar de Col de l’Echelle. Hier treedt de rust in. De smalle weg die naar Bardonecchia voert, is vrijwel verlaten. Het is warm en de weg stijgt zeer geleidelijk met 1-3%. Wel staat er een flinke warme tegenwind, hetgeen het extra vermoeiend maakt. De anderen raken weer uit het zicht.
Een dorpje. Plampinet. Met een fontein. Ik stop even en tap mijn bidons weer vol met koud water. Heerlijk. Dan weer verder. Even later rechtsaf en dan gaat het een paar kilometer vrij steil omhoog, met 8-9%. Op de top van de col (1762 m) liggen de anderen uit te puffen in de berm in de schaduw. Even pauze in deze hitte.
Het is inmiddels drie uur. Er zijn nog zo’n 50 kilometer te gaan. Gelukkig vooral naar beneden, eerst de spannende, smalle en bochtige afdaling van de Echelle, vervolgens als een razende over de provinciale weg vanaf Bardonecchia, via Oulx richting Susa. Slechts een paar korte klimmetjes onderbreken de hoge snelheid.
Om vijf uur ploffen we, na 109 kilometer, weer neer in de tuinstoelen in de schaduw. Tijd voor een koude cola, een bekertje yoghurt, een lauwe douche en een koud biertje. Wel verdiend.
En de benen vandaag? Die geef ik een 6-min. Toch een voldoende.
***
Naschrift: de Col de Montgenèvre ligt, net als de Mont-Cenis, net in Frankrijk. Toch beschouw ik ook deze col als een grenscol. Een beetje smokkelen mag.
