Bidonvulling
Het wordt warm vandaag en we willen minstens 100 kilometer fietsen. Ik heb dus twee volle bidons nodig, en verplaats daartoe het reservebandje, het pompje en het gereedschap (bandenlichters, multitool) van mijn gereedschapsbidon naar een zadeltasje. Nu kan ik twee bidons drinken meenemen.
Eén bidon vul ik met water en de andere met Isostar. Die ochtend ben ik even snel naar de supermarkt gegaan voor wat bananen en Isostar. Hier wachtte mij een lichte teleurstelling: de Isostar lemon was op. Dan maar de Isostar orange proberen.
Na een minuut of twintig fietsen neem ik een slok Isostar. Echt lekker is het niet, volgende keer maar weer de lemon kopen. We fietsen verder en de Isostar orange wordt lauwer en lauwer en daarmee smeriger en smeriger. De smaak van foute, vieze zuurtjes. Getver, wat een smerig spul is dat. Zonde van het geld.
Om de vieze smaak een beetje weg te spoelen grijp ik naar mijn tweede bidon, maar die is er niet. Hé, waar is mijn tweede bidon? Uit mijn fiets gestuiterd? Of staat die nog gewoon thuis op het aanrecht? Moet ik nu op één bidon vieze Isostar verder?
Op de terugweg, mijn bidon Isostar orange is inmiddels leeg, krijg ik wat drinken van mijn fietsgenoten aangeboden. Water, Roosvicee. Gelukkig stoppen we even later bij een café-restaurant, kan ik even wat koud water drinken en tappen.
In de dagen daarna houdt mij de volgende vraag bezig: wat stoppen fietsers eigenlijk in hun bidon? Wat is hun geheime toverdrank? Een vraag van deze strekking van mij op Twitter levert gegroepeerd een vijftal uiteenlopende antwoorden op:
- Water. Gewoon, water;
- Isotone dorstlesser c.q. sportdrank. De Isostar-achtigen;
- Roosvicee of vergelijkbare limonadesiropen. Met water natuurlijk;
- Koude thee, al dan niet groen, al dan niet met honing;
- Zelf gefabriceerde cocktails, al dan niet met toegevoegd keukenzout, al dan niet volgens geheim recept.
Velen nemen voor een kort rondje alleen water mee, en bij een langer rondje een bidon water en een bidon sportdrank. Dat is herkenbaar, dat doe ik ook.
Het aardige van deze inventarisatie was dat iedereen bij zijn eigen bidonvulling zweert. Het leek soms bijna op een discussie onder gelovigen. Dogmatici. Met bijbehorende afwijzing dan wel verkettering van de keuze van de ander.
“De beste sportdrank zit tussen de oren” tweette @Joris_Meijer. Daar sloeg die goeie Joris de spijker op de kop.
Maar wat moet ik nu met die Isostar Orange? Iemand interesse?
Naschrift:
1) de tweede bidon stond inderdaad nog op het aanrecht
2) de Isostar Orange is inmiddels op
3) hersteldrank, ook zo’n punt. Ik kies voor Chocomel.