Helm op!

Vandaag las ik iets belangwekkends. In Van pech en rampspoed, de nieuwjaarsuitgave van het SCP. “Wielrenners zijn de duurste pechvogels van de sport”, zo begint de bijdrage van Annet Tiessen-Raaphorst. Wat blijkt? Vrijetijdswielrenners die na een valpartij of botsing in het ziekenhuis belanden zijn de duurste klanten van de Spoedeisende Hulp. Het oplappen van een wielrenner kost gemiddeld 2200 euro. Ook schaatsers, paardrijders en mountainbikers zijn dure klanten. Voetballers zijn een stuk goedkoper: 830 euro per geval.

En in dat laatste zit hem natuurlijk de kneep. Want er vervoegen zich veel meer voetballers (zo’n 50.000 per jaar) dan wielrenners (2.100) bij de Spoedeisende Hulp. Per duizend beoefenaren zijn dat bij voetbal, hockey en paardrijden de meesten (respectievelijk 36, 38 en 28), en bij wielrenners en hardlopers de minsten (1,4). De gemiddelde medische kosten per beoefenaar zijn het hoogst bij paardrijders (€41) en voetballers(€31) en het laagst bij wielrenners (€3,20) en hardlopers (€1,50).

De eerste zin van het informatieve stukje is dus enigszins misleidend. Wielrenners zijn na hardlopers namelijk de goedkoopste sporters. Althans afgemeten aan de kosten bij de SEH. Als we de kosten van fysiotherapie zouden meetellen, dan wil ik nog wel eens zien wie dan echt de goedkoopste sporters zijn… Dit nog los van de maatschappelijke baten van het fietsend bewegen.

Maar toch heeft Tiessen-Raaphorst een punt. Per gevalletje eerste hulp zijn wielrenners duur. De oorzaak hiervoor ligt voor de hand. Het klemmende advies luidt dan ook: Helm op!