Lege batterij

De afgelopen maanden fietste ik op een e-bike, een oud beestje geleend van mijn schoonmoeder. Lekker comfortabel en lui. Zo ben ik. De laatste weken gaf de batterij echter wat problemen. Hij liep heel snel leeg en ik moest hem elke dag opladen. Afgelopen vrijdag was het definitief afgelopen. Na 6 kilometer fietsen was de accu weer leeg en thuisgekomen kreeg ik hem niet meer opgeladen. Overleden.

Wat nu? Op mijn gewone stadsfiets dan maar en dat gaat prima. Ik heb weer voldoende energie om langere stukken te fietsen, heen en weer naar mijn werk bijvoorbeeld. Mijn eigen batterij is de afgelopen maanden weer aardig opgeladen, en dat stemt tot optimisme. Een e-bike heb ik voorlopig niet nodig. Ik denk zelfs stiekem alweer aan een rondje op de racefiets, maar laten we niet meteen te hard van stapel lopen.

Bovendien weet ik ook dat mijn conditie met de aanstaande chemokuur in maart weer volledig zal worden afgebroken. Terug naar nul, vrees ik. En dan zou in april een e-bike wel handig zijn, al is het maar tijdelijk. Een nieuwe e-bike ga ik vanwege die tijdelijkheid (hoop doet leven) niet aanschaffen. Die kan ik bovendien niet betalen, die dingen zijn peperduur. Crowdfunding voor een nieuwe kan natuurlijk ook, maar welke ‘crowd’ gaat dat willen funden? Hahaha. Bovendien ben ik geen bedelaar.

Ik zal dus op zoek moeten naar een tijdelijk alternatief, wat mij betreft opnieuw een oud tweedehands geval voor een paar honderd euro. Laten we zeggen: voor de prijs van een nieuwe accu een oude accu met een fiets eromheen. Dat zou toch moeten lukken.