Meestribbelen
Over het omgaan met een ziekte als kanker wordt soms gesproken of geschreven in termen van een ‘strijd’ of ‘gevecht’. Ik heb dat altijd wat merkwaardig gevonden, want het gebruiken van die metafoor suggereert een zekere mate van controle over het verloop en de uitkomst van die strijd. En die controle is zeer beperkt. Maar misschien helpt het mensen om wel een vorm van grip te ervaren als zij hun ziekte beschouwen als iets waartegen je kunt vechten.
Zelf ervaar ik het anders. Ik zie mijn ziekte eerder als een ‘reis’ met uitdagingen en ontdekkingen. Het gaat om een proces van persoonlijke ontwikkeling, waarbij je moet zien te navigeren tussen de dagelijkse ups en downs. Het gaat voor mij niet over winnen of verliezen. Mijn ziekte geeft mij de kans om mijn veerkracht en mijn aanpassings- en doorzettingsvermogen aan te spreken of (verder) te ontwikkelen. Ik hoop nieuwe manieren te vinden om met met zowel de diagnose als alle beperkingen om te gaan, en zoek naar een nieuwe balans in een veranderde realiteit.
Dat is nog niet zo gemakkelijk. De vooruitzichten zijn immers onzeker en ik heb soms de neiging om in verzet te komen, of juist mijn kop in het zand te steken of zelfs tot volstrekte lethargie te geraken. Ik ben ook maar een mens.
Ik heb niet om deze ziekte gevraagd. Ik kan het heel onrechtvaardig vinden (want leefde ik niet heel gezond?), maar dat is een zinloze gedachte. De ziekte is mij overkomen, als een duister lot in de loterij des levens. Het was niet te voorkomen, en is helaas niet te genezen. Ik heb altijd gedacht dat ik moeiteloos de 100 zou halen, maar dat gaat waarschijnlijk niet lukken. Ik zal me tot de nieuwe realiteit moeten verhouden en dat is elke dag weer een uitdaging.
Gelukkig is mijn ziekte wel tijdelijk (of misschien wel langdurig) tot bedaren te brengen, met gerichte medicatie, een chemokuur en een stamceltransplantatie. De ziekte en de behandelingen onderga ik weliswaar met een zekere mate van weerstand, maar vooral met acceptatie.
Dat is geen strijd, maar eerder een vorm van meestribbelen.
Verstandige breinstelling en zeer fraaie verwoording: meestribbelen.
De beelden en je woorden zeggen alles Frank. We volgen je met bewondering vanuit de redactie. Liefs vanuit Delft.
Mooi geschreven Frank, een wijze manier van kijken en ermee omgaan. Neem jouw onderzoekende hounding en ontdekkingsskills mee op deze reis. Heel veel liefs en sterkte!
Mooie overpeinzing Frank. Fijn dat je dit met ons deelt. Respect man 💫
En of het een proces van persoonlijke ontwikkeling is! Hier kun je niet voor weglopen of je kop ervoor in het zand steken. Het is er en je moet er wat mee, het is iets wat je hebt en niet wat je bent. Je verwoord het mooi, hoe verhoud ik me ertoe. Hoe je ermee omgaat is voor de één een gevecht die je ook kunt verliezen en voor de ander een ongewenste reisgenoot waartoe je wil t leren verhouden. Toch zal dat niet altijd zo voelen en misschien identificeer je je er soms mee, raak je je perspectief kwijt of word je lethargisch. Om op andere momenten, het te zien als iets wat nu op je levens pad is, iets wat je te accepteren hebt als een nieuwe werkelijkheid. Ga door met schrijven, het is prachtig en inspirerend en geeft ons de essentie van wat werkelijk belangrijk in het leven van ons allemaal is, zonder het als vanzelfsprekend te beschouwen. lieve groet…