Kort maar hevig
Erge bergen 103: Wurzenpass
Dinsdag 28 juni. Er is onweer voorspeld dus we kiezen voor een kort drielandenrondje. Over de Wurzenpass naar Slovenië en via Italië terug.
De Wurzenpass is kort maar hevig, heel hevig. In acht kilometer gaat het 550 meter omhoog. Dat is toch te doen, zul je zeggen, maar het venijn zit hem in het midden. Daar wordt in 3 kilometer bijna 450 meter overbrugd. Met een stuk van 600 meter à 18%. En vervolgens een halve kilometer à 14%. Dat zijn geen grappen. Of beter gezegd: dat is wel grappig, maar niet leuk.
De benen zijn bovendien van matige kwaliteit dus ik worstel me naar boven waarbij ik (o nederlaag) op het steilste stuk even van fiets af moet en ga lopen. Het is een zielig gezicht. Maar er is geen enkele kracht in de benen. Ik was er al bang voor.
De pas ligt op de grens met Slovenië. Die kan op mijn grenspassenlijst. Done that.
Ook de afdaling is kort maar hevig. Vanaf Podkoren fietsen we vervolgens door een prachtig dal met een fraai uitzicht op de ruige Julische Alpen. Bijna ongemerkt fietsen we Italië binnen. Enkele kilometers verder slaan we linksaf, naar de Laghi di Fusine. De klim naar de twee meertjes gaat uitstekend (waar komen die goede benen opeens vandaan?) en geeft me weer een beetje zelfvertrouwen terug.
