Spektakel!
Erge bergen 93 & 94: Grimselpas – Oberaarsee
Dinsdag 14 september. Bewolkt en fris. Vandaag ben ik alleen, mijn fietsvrienden hebben andere plannen. Mijn doel? De Grimselpas en de Oberaarsee. Schijnt mooi te zijn.
Daartoe dien ik wel eerst opnieuw de Furkapas (1000 hm) te bedwingen. Dat gaat naar mijn smaak wat moeizamer dan twee dagen eerder. Maar het blijft een mooie klim. Boven geniet ik nog maar eens van het imposante uitzicht en waag me vervolgens aan de spannende afdaling.
In Gletsch pak ik meteen de afslag naar de Grimselpas. Het dalen gaat direct over in klimmen.
De Grimselpas is overzichtelijk en kort. Vanuit Gletsch (1750 m) moet in zes kilometer iets meer dan 400 hoogtemeter worden overwonnen. De pasweg gaat zigzag de berg op. Na acht licht meanderende stukken en zeven haarspeldbochten ben je boven. Windje tegen, windje mee, windje tegen, windje mee. Het uitzicht op het dal en op de Furkapas in de verte is geweldig.
Boven op de Grimselpas (2165 m) stop ik bij een kiosk voor een flesje cola. Even pauze.
Als ik weer verder fiets begint het spektakel pas echt. Ik fiets langs de Totensee (nomen est omen?) en sla vervolgens linksaf het tolweggetje naar de Oberaarsee in. De weg stijgt enkele honderden meters lang met meer dan 10% en er ontvouwt zich een magnifiek uitzicht over de haarspelden aan de andere kant van de Grimselpas en twee dofgroene stuwmeren diep onder mij: de Grimselsee en de Räterichsbodensee. Hoe verder ik fiets, hoe spectaculairder het uitzicht wordt. Het is bovendien een spannend weggetje: de weg is smal, de afgrond rechts is diep, en de lage vangrail maakt een nogal roestige indruk. Maar er is geen verkeer en ik kan veilig aan de linkerkant van de weg fietsen. De weg gaat dan weer geleidelijk, dan weer wat steiler omhoog, en soms zelfs even een stukje naar beneden. Ik kom alleen enkele wandelaars tegen. Verder is het stil.
Als de weg iets naar links buigt, krijg ik een overrompelend uitzicht op de gletscher van de Hinteraar en de hoge toppen van de Mönch, Eiger en Jungfrau in de verte, en ik weet dan dat ik nog nooit met de fiets op een spectaculairdere plek ben geweest dan hier. Rillingen van genot en, jawel, emotie. Euforie en – waar komen die opeens vandaan? – tranen. De smalle weg eindigt na een kilometer of vijf op bijna 2400 meter hoogte bij het groene stuwmeer de Oberaarsee, met uitzicht op de gletscher van de Oberaar. Ik stop even om het allemaal tot me door te laten dringen.
Na een minuut of tien stap ik weer op en fiets rustig terug naar de Grimselpas en vervolgens in razende vaart naar beneden. In Gletsch staat de auto. Die is door mijn fietsvrienden hier achtergelaten om door mij weer terug te worden gereden. Dat is comfortabel, maar ook een beetje lafjes. Ik had best nog over de Furkapas terug naar Andermatt kunnen fietsen. Puur op de adrenaline.
****
Naschrift 1: drie dagen later, op de laatste dag van onze week in Andermatt, doe ik opnieuw de Grimselpas en de Oberaarsee, nu vanuit Oberwald (samen bijna 1000 hm), en fiets ik wel over de Furkapas terug naar Andermatt. Het is dan zonnig en helder en we zijn met zijn tweeën. De foto’s zijn op beide dagen genomen.
Naschrift 2: geografisch gezien is dit een interessant ritje, aangezien hier twee keer de waterscheiding tussen Rijn (Noordzee) en Rhône (Middellandse Zee) wordt gepasseerd; eerst op de Furkapas, en vervolgens op de Grimselpas.
