Grieperig

Zaterdag. Ik stap op de fiets en merk al in de eerste kilometers: dit wordt helemaal niks. Er staat weliswaar een klein windje, maar het kost me moeite om de teller boven de 28 te houden. Mijn nek zit vast en mijn hamstrings en billen doen pijn. Wat zullen we nou krijgen?

Ik fiets door en op de terugweg, met zij- en rugwind, gaat het al wat beter. Maar echt hard kan ik niet doortrappen. Zijn het de vermoeienissen en stress van het werk van afgelopen weken? Is het de kou, en zit ik daarom zo verkrampt op de fiets?

Als ik weer thuis ben na 52 kilometer fietsen, loop ik als een oude man door het huis. Stramme billen en hamstrings.

Ik word ’s nachts wakker met een raspende pijn in de keel, en dat weet ik het al: hier komt een zware verkoudheid aan. Of erger.

Erger. Vandaag (maandag) doet heel mijn lijf pijn en zou ik zomaar heel de dag kunnen slapen. Pijn in mijn keel en snot in mijn neus. Dat wordt een paar dagen grieperig thuis. Daar gaat mijn conditie.

Mogelijk voordeel bij dit nadeel: ik heb weinig trek om te eten, dus ik verwacht aan het einde van de week weer een kilo lichter te zijn.