Dolomieten 2015: een korte, kritische zelfevaluatie

Mens sana in corpore sano

Het was een mooie week, die juniweek in de Dolomieten. Een schitterend landschap, een fijn gezelschap en mooie fietstochten. Bijna perfect. Bijna.

Wat het echt perfect zou hebben gemaakt was een betere fysieke conditie. Daar kan, nee moet ik lessen uit trekken. Want volgend jaar wil ik opnieuw een week in de bergen fietsen. En dan op een hoger niveau afzien.

Les 1: het uithoudingsvermogen moet omhoog. Als de weg langdurig met meer dan 7% omhoog gaat, haak ik snel af. Dat moet beter. En dat is te trainen. Ook de 8-10% wil ik langdurig goed rond kunnen malen.

Les 2: mijn lichaamsgewicht moet omlaag. Overbodige kilo’s zijn overbodige kilo’s. 80 kilo is nog steeds teveel. Dat moet beter. Dat moet zeker twee kilo lichter. Kwestie van meer trainen (zit besloten in les 1) maar vooral ook minder en gezonder eten. Minder gewicht en meer vermogen betekent sneller, maar vooral prettiger klimmen.

Les 3: mijn rug moet sterker worden, nu was de pijn tijdens het klimmen soms ondraaglijk. De te zachte matras in ons onderkomen hielp ook niet. Hoewel zulke omstandigheden nauwelijks te beïnvloeden zijn, kan ook hier training helpen.

Conclusie voor het winterseizoen: ik moet (na een winter te hebben overgeslagen) weer gaan fitnessen: core stablity training voor mijn rug, klein beetje krachttraining voor de benen (maar niet teveel, denk aan het gewicht), en conditietraining. En als het weer het toelaat blijven fietsen.

Zo simpel is het.