Bluddie hot
Wie is er nou zo gek om, als het zo warm is, te gaan fietsen door Italië?
Wij.
Vandaag is het 36 graden in Toscane. Geen temperatuur om met veel plezier en comfort op de fiets te zitten. Toch zijn we gedwongen om elke dag weer op te stappen, al was het maar omdat we alle accommodaties al maanden geleden hebben geboekt.
Gelukkige omstandigheid 1: onze etappes zijn niet zo lang. Gelukkige omstandigheid 2: wij zijn ochtendmensen. Elke dag staan we om half zeven op, pakken dan onze spullen in, ontbijten en stappen rond acht uur op de fiets. Dan zijn de temperaturen nog aangenaam.
Met etappes van 50-60 kilometer komen we dan, even afhankelijk van het aantal te overbruggen hoogtemeters, rond het middaguur aan op de plaats van bestemming. En dat is inclusief een koffie-, cola-, icetea- en croissantjes-pauze. Dat is prima te doen. En ondertussen hebben we ieder 2 bidons water mee.
Ik maak me echter wat zorgen over de laatste drie etappes hier in Toscane. Die zijn steeds zo’n 70 kilometer lang en tellen 800, 800 en 1100 hoogtemeters (continu op en neer). En het is er heet.
Er zit dan maar één ding op: nog vroeger vertrekken.
Naschrift: Wat doen we de rest van de dag? Wij volgen dan het Italiaanse ritme. We lunchen (we doen voor de lunch even boodschappen; we hebben twee opvouwbare mini-rugzakjes van de Decathlon mee), douchen (dit in wisselende volgorde) en nemen dan een paar uur rust. Soms vallen we zelfs even in slaap. Tegen zessen gaan we naar buiten en verkennen we de plaats van overnachting. Dat is altijd weer een verrassing. Tegen achten gaan we ergens eten. De kwaliteit is bijna altijd dik in orde en de prijzen zijn mild. Om half elf gaan we slapen en na acht uren op bed is het weer half zeven.