Even brommen
Ik heb het niet zo op brommers. Terecht natuurlijk, want er zijn een paar valide argumenten tegen brommers (bromfietsen, snorfietsen, scooters, etc.): ze zijn slecht voor ons milieu en onze volksgezondheid en ze zijn bovendien gevaarlijk in het verkeer.
Eerst even wat cijfers. In Nederland rijden momenteel (2017) 1,1 miljoen brommers rond. Nederland heeft daarmee de hoogste brommerdichtheid van Europa: 68 brommers per 1000 inwoners. Op die brommers werd in 2015 1,1 miljard reizigerskilometer afgelegd.
1,1 miljard. Ik vind dat best veel.
Want brommers stinken en hun uitstoot is slecht voor ons milieu en onze gezondheid. Brommers blazen, in vergelijking tot bijvoorbeeld auto’s, absurd veel CO2 uit. Daarnaast grote hoeveelheden fijnstof en het uiterst giftige benzeen. Een fietsritje door de stad is met al die knetterende en walmende brommers om je heen geen pretje en bovendien buitengewoon schadelijk voor de gezondheid. De maatschappelijke weerstand tegen brommers lijkt evenwel te groeien, zij het langzaam. Zo wordt per 1 januari 2018 de verkoop van de uiterst vervuilende tweetaktbrommers alsmede van viertaktbrommers in de milieuklasse euro 2 en euro 3 verboden. Maar voordat die allemaal uit het straatbeeld verdwenen zijn, zijn we jaren verder.
Daarnaast zijn brommers gevaarlijk. Of beter gezegd: op een brommer rijden is gevaarlijk. De snelheden zijn hoog, de snelheidsverschillen met het overige tweewielerverkeer op de fietspaden is groot en veel brommerrijders rijden zonder helm. Dat is vragen om problemen.
Maar zijn dit nou voldoende redenen om zo’n hekel te hebben aan brommers? Natuurlijk, de negatieve externe effecten (om er maar even wat economenjargon tegenaan te gooien) van het brommer rijden (milieu, volksgezondheid, verkeersveiligheid) zijn aanzienlijk en zouden alleen daarom al aanleiding moeten vormen voor een overheid om drastisch in te grijpen; maar ach, als je de mondiale CO2-uitstoot wil terugdringen kun je beter beginnen met het aan banden leggen van het vliegverkeer. En als het gaat om het relatief grote aantal verkeersslachtoffers (doden en gewonden) onder brommerrijders, kan een cynicus erop wijzen dat het rijden op een brommer nu eenmaal een risico inhoudt. Zoek het maar uit, zonder helm op je opgevoerde scooter. Zelf weten.
Hoewel bovenstaande argumenten tegen brommers valide zijn, zit mijn antipathie dieper. Die is niet alleen gericht tegen het ding an sich maar vooral tegen zijn berijder (m/v). Ik vind brommerrijders vooral hele luie mensen. Er is namelijk geen enkele geldige reden om de brommer te nemen en niet op de fiets te stappen. De gemiddelde afstand die brommers per verplaatsing afleggen is slechts zes kilometer. Dat is twintig minuutjes fietsen. Dus kom op hé! Met je dikke billen. Kom in beweging! Ga fietsen!
Als ik beweer dat brommerrijders luie mensen zijn die bovendien niets geven om hun omgeving, dan is hierbij – ik beken – sprake van een zekere projectie. Want die luiheid, die lamlendigheid zit ook ergens diep in míj verborgen. Mijn allergie zegt dus nog meer over mijzelf dan over die man of vrouw op de brommer.