Uit het lood
Vorige week zaterdag stond ik weer eens uit het lood. In een verkeerde houding geslapen? Werkstress? Winterkou? De oorzaak was onduidelijk en mogelijk meervoudig, het resultaat was pijnlijk. Bij het opstaan merkte ik het al: dit zat niet goed. Ik keek in de spiegel en zag dat ik scheef stond. Zitten was pijnlijk, aankleden onmogelijk.
Mijn vriendin kwam boven op het moment dat ik weer op mijn bed wilde gaan liggen om wat oefeningen te doen. En toen zat ik vast. Muurvast. De pijn was ondraaglijk en met veel moeite en gekrijs wist ik plat op mijn buik te gaan liggen.
Ook mijn vriendin was inmiddels aan het krijsen: “Wat ben je toch ook eigenwijs! Ik kan er even geen begrip voor opbrengen!” Of woorden van gelijke strekking. Dat deed me goed.
Ik belde de weekenddienst. Pijnstillers moest ik hebben. Na een uur had ik ze in huis, en een half uur later stond ik op. Ik stond weer recht. Als bij toverslag. Een lichaam is een vreemd ding.
Maar helemaal goed zat het niet. Nog steeds voelde ik de pijn onder in mijn rug. Ik ging naar buiten en liep een rondje door de buurt. Dat ging goed. Al bleef het zeuren.
Het weekend kwam ik goed door, maar ik zag enigszins op tegen de maandag- en dinsdagavond, waarop een concert respectievelijk een kerstborrel op het programma stonden. Dat betekende tweemaal lang staan, en met een pijnlijke onderrug is dat geen pretje.
Geen centje pijn.
Om oorlog thuis te voorkomen, mijn vriendin is bovendien een uiterst verstandig persoon en heeft ook nog eens altijd gelijk, maakte ik toch maar een afspraak met de ostheopaat, ook al ging het elke dag beter. Daar lag ik vanochtend om half acht, slechts gekleed in een gloednieuwe onderbroek, op de behandeltafel. Hij zag en voelde het meteen: er zit iets scheef in mijn rechterheup en dat trekt heel mijn lichaam in de verkeerde stand. Alles hangt met alles samen, zo luidt de ostheopatische boodschap. De oorzaak zit hem in elk geval ergens aan de rechterkant: rechterheup, dikke darm. Ik onderging het duwen, trekken, rekken, weer duwen, knakken en weer trekken met enige tegenzin. Resultaat evenwel: een zichtbare verbetering in de mobiliteit van mijn linkerbeen en linkerarm.
Twee extra oefeningen meegekregen, over twee weken terugkomen.
Vraag: Is fietsen goed of niet? Antwoord: Bewegen is altijd goed, maar de houding op de fiets is niet altijd bevorderlijk voor rug, middenrif en nek.
Vraag: Mag ik alles eten? Een domme vraag natuurlijk, want het antwoord laat zich raden? Antwoord: pas vooral op met suiker. Dat is heel slecht.
Dat wist ik al. Maar in december is dat niet eenvoudig.