De avonden verdwijnen

Nog twee weken en dan is het herfst. Maar nu reeds werpt dit sombere jaargetijde zijn lange schaduwen vooruit.

Want de nachten worden kouder en de dagen worden korter. Steeds korter. Kon ik enkele weken geleden ’s avonds nog tot een uur of half 10 op de fiets zitten, en dus nog flink wat kilometers maken, inmiddels begint het na half 9 al donker te worden. ’s Avonds fietsen is bijna onmogelijk geworden.

Niet alleen heeft dit zo zijn praktische consequenties en vereist dit een aanpassing van mijn fietstijden, het belangrijkste effect is mentaal. Want als er iets lekker is, is het ’s avonds een paar uur fietsen. Even het hoofd legen. En dan na een hete douche heerlijk loom op bed gaan liggen.

Maar dat kan niet meer. Die mooie zomerse tijden zijn voorbij. Het is weer wachten tot half april. Lang wachten.