Een openbaring
Het was Hemelvaartdag en we wilden eens ergens anders fietsen dan door de eeuwige duinen, of het lugubere Westland. Gravelen op de Utrechtse Heuvelrug, zou dat misschien een idee zijn?
Ik zocht op Komoot naar wat potentiële routes en vond er een van bijna 60 kilometer, waarvan de helft over onverharde paden. Ik downloadde de gpx, bewerkte hem nog een beetje, zette hem op mijn Wahoo, en we konden op pad.
We startten in Amerongen, bij wielercafé De Proloog. We werden vergezeld door vriend Leon, op zijn racefiets met smalle banden. Zou dat gaan? We zouden het zien.
De eerste kilometers van de route volgde het Let de Stigterpad, een prachtig onverhard fietspad dat zich door het bos slingert. Het was druk op het fietspad. Tja, Hemelvaartdag, mooi weer. Snelle gravelaars en wat langzamere senioren en gezinnen. Niet heel erg compatibel, maar met de juiste instelling – live slow, ride slow – prima te doen.
De route vervolgde over het asfalt van de Scherpenzeelseweg, even rust, maar ging vervolgens weer over in een smal onverhard fietspad langs een breder zanderig bospad. En zo ging het heel de tijd: asfalt werd afgewisseld met lange stroken onverharde bospaden. De meeste daarvan waren uitstekend geschikt voor ‘gewone’ 28 mm banden, sommige waren wat uitdagender, met lossere stenen of zelfs mul zand. Met onze gravelbikes was dat prima te doen.
De route ging draaiend en kerend over en langs de rand van de Utrechtse Heuvelrug. Degene die de route had getekend had zijn best gedaan zoveel mogelijk onverharde paden aan elkaar te knopen. En dat waren er best veel. Ik vond dat eerlijk gezegd een openbaring. Niet alleen dat het er zoveel waren, maar ook dat je op die paden het boslandschap heel anders beleeft dan als je je tot het asfalt beperkt en je zo snel mogelijk en met een hoge hartslag de Ruiterberg of de Amerongseberg probeert te bedwingen.
Ik kon slechts drie nadelen bedenken: ten eerste, reeds genoemd, de drukte op de paden; ten tweede het feit dat je in het bos altijd in de schaduw rijdt, en dat kan nog wel eens fris zijn; ten derde de smalle paden, die je niet bepaald in de gelegenheid stellen eens rustig naast elkaar te fietsen en bij te kletsen.
Gelukkig was daar onze vaste koffiestop ‘Bij Frouke op de koffie’ in Doorn (heerlijke appeltaart en carrotcake) en het zonovergoten terras van De Proloog in Amerongen. Koud colaatje als beloning.
