Maïs en rijst
Fietslandschappen 41: de Povlakte
Weet je waar je mooi kunt fietsen? In de Povlakte.
Ik kende de Povlakte alleen van de doorreis naar Toscane. Overwegende indruk? Saai!
Dit blijkt evenwel een misverstand, want op de fiets is alles anders. De Povlakte blijkt dan ineens een fascinerende streek. Vanuit Val d’Aosta rijden we geleidelijk de Povlakte in en worden gaandeweg met de hoge muren van de eindeloze en ondoordringbare maïsvelden geconfronteerd en vervolgens op nog veel eindelozere rijstvelden getrakteerd.
Saai? Niks daarvan. De irrigatiekanalen met snelstromend water, de felgroene rijstvelden, de wat grauwe agro-industriële dorpjes met soms verrassend pittoreske centra, de leegte van het gebied hiertussen, met af en toe een al dan niet vervallen boerderij, het grote aantal onbekende vogels, de fietser komt hier ogen tekort.
Althans als hij de gelegenheid heeft om om zich heen te kijken, aangezien de onverharde ‘strade bianche’ tussen de maïs- en rijstvelden al zijn aandacht opeisen. Het grove grind zorgt hier immers voor een permanente angst voor een lekke band en vereist behoedzaam sturen.
Schitterend.
