Kroonjaar 2020
Prima jaartje was dit, 2020.
Vorig jaar sprak ik de ambitie uit om dit jaar minstens 6000 kilometer op de racefiets te zitten. De onvoorziene corona-omstandigheden brachten me bijna naar de 7000. Overigens was ook dit jaar het aantal ritjes van 100 kilometer of meer beperkt: acht. Dat kan beter.
De kwaliteit van de rondjes was soms hoog. Al had die nog veel hoger kunnen zijn, als niet door datzelfde corona zowel in het voorjaar als in het najaar onze lange SA/CB-weekenden in de Eifel waren afgeblazen en uitgesteld. Dit jaar waren er ook geen tochten in Zuid-Limburg of Vlaanderen. Ach, kleine tegenvallers.
Want verder: prima jaartje. Veel gefietst, mooi gefietst. Zoals in onze korte zomervakantie in de Dolomieten en in die prachtige week in de Franse Alpen.
2020 was bovendien een kroonjaar. Op de tweede dag van de zomer werd ik zestig. Dat toch wat absurde, confronterende gegeven leidde enige tijd tot een lichte neerslachtigheid. Maar die wist ik in september te verdrijven met de bevestiging dat ik nog steeds die Alpencols kan bedwingen. Al ging dat niet altijd vanzelf.
Ik zie dus uit naar komend fietsjaar. Mijn Storck krijgt daarin eerst een flinke opknapbeurt (daarover later meer) en het doel is opnieuw 6000 kilometer te fietsen. En misschien wel weer meer. In de verwachting dat we ook in 2021 weer in de heuvels en bergen in het buitenland kunnen fietsen. Belangrijke voorwaarde daarbij: gezond blijven.
2020:
Mooiste bergen: Col du Galibier; Col du Croix de Fer
Ergste bergen: Col de Sarenne; Col du Sabot
Mooiste afdalingen: Passo Brocon, Col d’Ornon
Prima jaar dus. Dank aan mijn fietsmaten van dit jaar: Emil, Erik, Frans, Gaby, Hendrik-Jan, Mark, Peter, Petra, Pierre, Pieter, Rolf, Sil, Thijs, Thijs, Tim en Willem.
***
