Waar komt toch dat irritante tikje vandaan?
Ik had last van mijn fiets.
Bij bijna elke trap die ik deed, zei hij ‘tik’ of ‘tik-tik’. Dat deed hij nu al een tijdje en ook de servicebeurt bij mijn racefietsspecialist hielp niet, ondanks een nieuwe body in en nieuwe tandwielen op mijn achterwiel. Het was dus niet de speling in mijn achterwiel die het tikje gaf. Tijdens de Amstel Gold Race reed ik knetterend door het Limburgse heuvelland. Beetje gênant.
In de weken daarna werd het tikje erger. Maar waar kwam het tikje vandaan? Van beneden, zoveel was duidelijk. Was het mijn bracket? Waren het mijn pedalen?
Ik probeerde van alles om de oorzaak en oorsprong van het tikje te achterhalen. Ik plaatste mijn schoenen iets anders op de pedalen, ik zette veel kracht, ik zette geen kracht, ik verving één van mijn schoenplaatjes, ik besprayde mijn pedalen met teflon, ik fietste met één been, afwisselend links en rechts (grappige training trouwens), ik fietste met gewone schoenen, maar het hielp allemaal niets. Hoewel het geluid uit mijn pedalen leek te komen, was er blijkbaar niks mis met mijn pedalen, want wat ik ook deed – kwestie van elimineren – het tikje bleef.
Als ik aanzette voor een helling, en ik uit het zadel ging, was het tikje weg, gek genoeg. Nou ja, meestal. Dat was zowel verwarrend als duidelijk: het kon geen speling in het bracket zijn.
Maar wat was het dan wel? Het geluid kwam toch echt van beneden en niet van achter. Althans zo leek het.
Ik bracht mijn fiets maar weer naar mijn racefietsspecialist. Ook voor hem was het een puzzel. Hij verwijderde mijn zadel, vette de zadelpen in, en zette mijn zadel terug. Ik fietsen. Nee hoor, het tikje was er nog. Hij demonteerde mijn pedalen, deed er iets onduidelijks mee en monteerde ze weer. Ik weer fietsen. Het tikje was er nog steeds. Ik kon de fiets laten staan en hem aan het eind van de middag weer ophalen.
Toen ik die middag weer in de winkel kwam, kwam hij me grijnzend tegemoet. “Het was je patje!” Ehh, kwam dat tikje dan toch van achteren? Ik was verbaasd, maar ook weer niet. Ik was verheugd, maar ook benieuwd. Ik kon de fiets weer meenemen. Kosten: nul euro.
Vandaag getest: rondje van 55 kilometer met veel wind en een paar korte klimmetjes. Het tikje was weg.
Nu rijd ik weer geheel geruisloos rond. Wat een weldaad!
(Tom Schouten, bedankt!)