Dubbele moraal

Door omstandigheden gedwongen zat ik gisterenmiddag thuis. Een mooie gelegenheid om de opening van het Vlaamse wielerseizoen gade te slaan.

Het was schitterend! Regen, kou, modder, kasseien, heuveltjes, een prachtig koersverloop en een mooie Nederlandse winnaar. De uitslag vertelt het verhaal. Een eindsprint à deux, en vervolgens wat binnendruppelende eenlingen en kleine groepjes. Het was een harde koers, man tegen man. Geen verschuilen mogelijk. Daarom hou ik ook zo van Luik-Bastenaken-Luik en Parijs-Roubaix. Klassiekers voor echte mannen.

De Omloop Het Nieuwsblad kende dus een memorabele editie gisteren. Getekend kwamen de renners binnen. Nat, onder de modder en geheel verkleumd. Heerlijk. Althans om naar te kijken. Want toegegeven, hier openbaart zich toch wel een hele lelijke dubbele moraal, want zelf zou ik er niet aan denken om met zulk weer op mijn fiets te stappen (Tenzij onvermijdelijk, zie de Brocken-blog). Nog los van alle poetsellende bij terugkomst.

Nee, ik zat gisteren gerieflijk op de bank, met de verwarming aan. Watje. Maar wat was het mooi.