Twee cols voor de prijs van één
Erge bergen 79: Col de la Croix de Fer / Col du Glandon Maandag 14 september. Weken heb ik er naar uitgezien en vandaag is het zover: de beklimming van de Col de la Croix de Fer. Vanaf Allemont is...
Categorie: erge bergen
Een bekentenis
Erge bergen 78: Col de Sarenne (Zondag, 13 september 2020) Was het een goed idee om de eerste dag in de Franse Alpen meteen 2600 hoogtemeters te gaan fietsen? Met maar één banaan op zak? Mwâh. Maar achteraf is het...
Een hete klim zonder naam
Erge bergen 86: Passo di Baia Met de auto op weg van San Martino di Castrozza naar ons vakantiehuis in Celado komen we in het gehucht Chioè bij een splitsing. GoogleMaps stuurt ons naar links, terwijl die voor de weg...
Een stille afdaling
Erge bergen 77: Passo Brocon (en 77a: Passo di Celado) Hebben jullie wel eens van de Passo Brocon gehoord? Ik ook niet. De Passo Brocon ligt in de zuidelijke Dolomieten, en vormt de verbinding tussen het dal van de Vanoi...
Een laf besluit
Erge bergen 75 & 76: Passo Rolle & Passo di Vallès Zaterdag 18 juli 2021. Ga ik de Palaronda fietsen of niet? Als ik om 10 over 10 vertrek heb ik nog geen idee. Ik heb wel voor de zekerheid...
Een stout plan
Ik heb een plan. Het is een stout plan. En misschien wel een dom plan. Dat zit zo: komende week ben ik een weekje in de Dolomieten. Samen met twee andere gezinnen maken we een vierdaagse huttentocht. Wandelen, klimmen en...
Metamorfose
Erge bergen 74: Italiaanse weg Het heeft geregend vannacht. En gewaaid. Het heeft dusdanig hard geregend dat de zandgrond van het donkere bos is losgekomen en over de klinkerweg is gespoeld. Waar geen zandmodder ligt, liggen natte takjes, blaadjes en...
Nieuwe vooruitzichten
Elk jaar, in juni of juli trek ik met een groep van 8 à 10 mannen een week de bergen in om op de fiets wat bekende en minder bekende cols te bedwingen. De bestemming voor dit jaar was nog...
Fietsjaar 2019
Hoogste punt van 2019 Is het jaar alweer voorbij? Dan is dat omgevlogen. Een kleine terugblik. Ik heb ruim 5000 kilometer gereden. Daarmee is het doel gehaald, dus dat stemt tot tevredenheid. Daar zaten echter slechts zeven ritjes van meer...
Koerslandschappen 1: Tre Cime di Lavaredo
Eddy Merckx was de allergrootste en zal dat wel altijd blijven. Hij had al twee keer Milaan-San Remo gewonnen toen hij in de regenboogtrui in het voorjaar van 1968 eerst Parijs-Roubaix en daarna de Ronde van Italië won. Hij was...