Annie, hou jij me tassie effe vast…

Ik heb niet alleen een nieuw zadel, maar ook een nieuwe zadeltas. Een héúle grote. Inhoud: maar liefst 2,7 liter. Fuck de Wielercode!

Dat zit zo: ik ga nu al enkele jaren in juni een week lang in de bergen fietsen, en bijna elke ochtend dienen zich dan dezelfde vragen aan: wat doe ik aan, en wat neem ik mee? In het dal en in de klim kan het warm zijn, maar boven en in de afdaling koud. In de bergen moet je bovendien altijd op slecht weer zijn voorbereid. Dat veronderstelt het meenemen van minstens een regenjasje en een windstopper, en mogelijk zelfs van armstukken, beenstukken, overschoenen, een mutsje en warme handschoenen. Dat alles meenemen in je achterzakken, waar ook nog een telefoon en wat proviand (bananen) in moet worden weggewerkt is onmogelijk of op zijn minst onprettig. Ik heb wel een zadeltasje, maar daar past maar net een pompje, een reservebandje, een setje bandenlichters en een multitooltje in.

Voorheen koos ik uit twee opties:

1) Travel light. Geen beenstukken aan, geen beenstukken mee. Ik fiets gewoon met blote benen, want ik ben een kerel. Wel armstukken aan en bij warmte die afstropen tot de polsen. Alleen een regenjasje of windstopper mee, dit afhankelijk van de weersvoorspellingen en de verwachte temperatuur boven. Afhankelijk van diezelfde voorspellingen al dan niet overschoenen aan.

2) Travel complete. Alles wordt meegenomen. Om alle spullen weg te proppen trek ik twee wielershirts, een strakke en een wat wijdere, over elkaar heen aan. Dat verdubbelt het aantal achterzakken.

Het is een keuze uit twee kwaden, want beide opties hebben nadelen. De eerste heeft het psychische nadeel van onzekerheid: ben ik voldoende toegerust voor slecht weer? Of andersom: heb ik niet teveel bij me? Optie twee heeft vooral een fysiek nadeel: al die rommel op mijn rug fietst niet lekker, en is bovendien belastend voor mijn onderrug.

Als ik thuis een rondje ga fietsen heb ik in mijn achterzakken slechts een telefoon, mijn huissleutel en een zakdoek. Ik fiets zonder zadeltasje, mijn gereedschap en reservebandje zitten in een speciale bidon. Bij een langere tocht fiets ik wél met een zadeltasje, dan neem ik immers twee bidons met drinken mee. In mijn achterzak is dan nog plek voor een banaan en eventueel een kleine portemonnee.

Hoe het ook zij: ik wil dus zo min mogelijk spullen in mijn achterzakken. Vandaar dus die nieuwe zadeltas. Misschien is het geen gezicht, maar dat interesseert me dus geen paard.

Functie gaat boven vorm. Praktisch muss man sein.