Snothoofd

Ik ben verkouden. En flink ook. Dat ben ik af en toe. Al sinds ik een klein jongetje was.

Zo’n heftige verkoudheid kondigt zich een paar dagen voordien aan met een lichte tot raspende keelpijn, waarna mijn hoofd geheel volloopt en vervolgens overloopt van het waterige snot. Jeukende en tranende ogen, een jeukende en druipende neus, en een grieperig gevoel met lichte hoofdpijn kenmerken de volgende, ergste twee dagen. Zware benen bij het fietsen en traplopen. Slechte nachten. Daarna volgt een periode van herstel. Het snot wordt dikker en de irritante jeuk verdwijnt. Die herstelperiode kan wel een week duren en gaat soms gepaard met kriebelhoest. Vooral ’s nachts. Vervelend.

Medicijnen of andere huis-tuin-en-keukenmiddeltjes helpen niet of nauwelijks. Het is vooral een kwestie van uitzitten. Wachten tot het overgaat.

Dat zal snel moeten gebeuren, want volgende week ga ik een lang weekend in de Ardennen fietsen, en het zou toch sneu en smerig zijn als ik gedwongen ben om elke paar kilometer het smetteloze asfalt ter plekke te bespugen met dikke klodders slijm.