Metabolisch!

Vanochtend was ik in het fitnesscentrum. Daar ging ik op de weegschaal staan. Gewoon, voor de gein. Zo’n weegschaal die niet alleen je gewicht, maar ook je vetpercentage meet. Dat vetpercentage vind ik namelijk een aardige maat voor hoe het ervoor staat, fysiek gezien.

Natuurlijk, ik kan ook gewoon in de spiegel kijken, en dan zie ik dat er nog wel een kilo of twee, drie af kan. Mag. Moet.

Moet, want anders tors ik dat op 5 april allemaal maar mee op de Koppenberg en de Oude Kwaremont.

De fitnessinstructeur drukt op wat toetsen en er gaan lampjes knipperen, waardoor ik weet: ik word doorgemeten. En kijk, daar verschijnt in beeld: 81 kilo. En er wordt een smal papiertje uitgeprint. Daarop staat mijn vetpercentage: 17,6%. Dat mag dus wel wat minder. Streefgewicht: 79 kilo, en spiermassa wil ik niet verliezen. Integendeel. Werk aan de winkel dus. Vooral minder eten.

Op het papiertje staat ook mijn metabolische leeftijd vermeld: 38. Ik ben in twee jaar tijd dus twee jaar ouder geworden. Metabolisch gesproken.